Hoera voor december!

Dames en heren, het is zo ver: het is 1 december. Geen november, geen Movember, nee, gewoon december, de maand van Sinterklaas, de kerstman en heel veel oliebollen. En zeker niet van de snorren!
Joris heeft nog een halfslachtige poging gedaan met zijn creatie van 'Mocember', maar daar trappen wij niet in. De Snor moet eraf! En daar heb ik jullie hulp bij nodig, beste dames en heren. Doe een donatie aan mijn besnorde man (hoe weinig ook, alle kleine beetjes helpen) zodat deze actie meer oplevert dan de gniffelende, besmuikte en soms ronduit griezelende reacties van zijn vriendin (ondergetekende).

Hoe? Klik gewoon even hier en voor je t weet heb je een snor gesponsord!

In de beginne...

In den beginne was er een man die geen al te grote vriendjes met zijn scheerapparaat was. Regelmatig was de kaaklijn ver te zoeken in het woud van stoppels. Een stel bakkebaarden (formaat schuurspons toen we elkaar net leerden kennen, tegenwoordig gereduceerd tot beschaafde strookjes) en een driehoekig sikje waren er nog wel in te ontwaren. Al met al een vrij aantrekkelijk (zij het harig) voorkomen.

Totdat dus Movember aanbrak...

Movember

Hoe het allemaal begon:

'Mo Bros en Mo Sistas schrijven zich in om 30 dagen hun snor te laten staan of deze te steunen. Onderweg halen ze geld op en creëren ze bewustwording voor de gezondheid van mannen.'
'Movember wil een permanente impact hebben op het gezicht van de gezondheid van de man. Met jouw steun kunnen wij de beste wetenschappers ter wereld financieren. Zij maken een verschil in het leven van mannen die te maken hebben met prostaat-en teelbalkanker.'

Heel goed, prima initiatief. Dat mijn eigen man meedoet: ook prima, t is n goed doel hè.  En ach, wat is nou n maand...

Er werd een profiel aangemaakt op Movember en er werd een hilarische fotosessie gedaan met een nepsnor (aka een babylepeltje, altijd voorradig in een kinderrijk huishouden). Stap 1 was gedaan: vanaf nu was manlief een officiële Mo Bro.

 

 

Cute!

In week 1 was het nog erg schattig: manlief die doorgaans niet maalde om een stoppeltje meer of minder cultiveerde nu zorvguldig zijn steeds hariger wordende bovenlip. De rest werd enigszins gladgeschoren zodat de donkere waas nog wat duidelijker uit zou komen.

Dit was grappig, dit was leuk! En dit was voor een goed doel!

Het tij keert

Nou ja, bij mij dan.
Manlief is trots op zijn matje-onder-de-neus. Hij heeft al een paar donaties mogen ontvangen. Ik daarentegen krijg een steeds kriebeliger gevoel als ik naar de snor-in-wording kijk. Niet zozeer kriebeliger van verliefdheid, ook niet kriebeliger van de haartjes, nee, kriebeliger omdat ik steeds vaker vanuit mijn ooghoeken de schim van een andere man lijk te zien.

De gelijkenis met Freddie Mercury wordt met de dag meer...

Maar ook de New Kids komen in al hun gruwel om de hoek kijken...

Begrijp je mijn afnemende enthousiasme voor De Snor?

Walrus vs kunst

Ondertussen wordt manlief juist steeds enthousiaster. Zorvuldig punt hij het steeds donker wordende waasje op zijn bovenlip bij. Zijn doel (behalve natuurlijk donaties ophalen voor Movember) is duidelijk: het wordt er zoëentje à la Joop Mulder (van Oerol)

 

 

 

Aangezien ik dit vooruitzicht van n walrus naast me in bed niet zo aangenaam vind had ik n nieuw voorstel (onder het mom van 'als er dan toch n snor moet komen, maak er dan maar iets geinigs van'): wat dacht je van Dali?

 

 

 



 

Mugshots

Ondertussen blijft manlief zijn profiel op Movember bijwerken: